Γαμήλια έθιμα στην Ισπανία
Η Ισπανία ειναι μια ευρωπαϊκή χώρα, και άσχετα αν έχει ανεξιθρησκία, ο μεγαλύτερος αριθμός του πληθυσμού της ειναι χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί. Δηλαδή τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις δεν αλλάζουν κατά πολύ σε σχέση με τα δικά μας, η κάποιας αλλης ευρωπαικης χώρας.
Κάτι πρωτότυπο και αξιοσημείωτο, ειναι το εθιμο με τα 13 νομίσματα. Όταν λοιπόν ο ιερέας ευλογήσει το ζευγάρι, ο ένας αφήνει στον άλλον δεκατρία νομίσματα. Τα νομίσματα αυτά συμβολίζουν το την από κοινού ζωή και το ότι πλέον όλα τους τα υλικά αγαθά θα ειναι μοιρασμένα. Ο αριθμός δεκατρία αντιστοιχεί και σε έναν μηνά του χρόνου, με αυτό που περισσεύει δείχνει το ότι πάντα θα υπάρχουν μέσα στο σπίτι αγαθά και για τους δυο τους.
Αφού τελειώσει η τελετή και ακολουθήσει η δεξίωση, είθισται τον πρώτο χορό η νύφη να τον χορέψει με τον κουμπάρο και ο γαμπρός με την κουμπάρα. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως από εκεί έχει προσέλθει και η ελληνική και χιλιοειπωμένη παροιμία μας...
Μετά, κατά την διάρκεια της δεξίωσης, οι κουμπάροι έχουν και έναν άλλον ρολό. Πρέπει να περάσουν από όλους τους καλεσμένους και να τους κεράσουν είτε με πούρα ή τσιγάρα, ή και καραμέλες αν πρόκειται για μικρά παιδιά ή γυναίκες.
Επίσης ενα εθιμο που όλοι το έχουμε δει ή το έχουμε ακούσει ειναι το ότι ο γαμπρός πρέπει να σηκώσει την νύφη στην αγκαλιά του στην είσοδο του κοινού τους σπιτιού. Και όμως αυτό ειναι ενα ισπανοφώνου εθιμο, μιας και πηγάζει από τους Γότθους. Οι Γότθοι λοιπόν, όταν δεν έβρισκαν νύφη από το χωριό τους, πήγαιναν στα διπλανά χωριά και έκλεβαν η άρπαζαν τις γυναίκες που ήθελαν. Στην επιστροφή προς το χωριό όμως, η γυναίκα δεν έπρεπε να περπατά την γη, για να μην καταλάβουν οι δικοί της την διαδρομή που ακλούθησε, όποτε ο άντρας την κουβαλούσε στην αγκαλιά του.
Κάθε λαός και κάθε πολιτισμός έχει έθιμα τα οποία εμείς σήμερα τα θεωρούμε είτε πρωτάκουστα είτε δεδομένα. Ειναι όμορφο πάντως το ταξίδι αναζήτησης παλιών παραδόσεων και εθίμων ανάμεσα στους λαούς... Μερικές φόρες μπορεί να σε φέρει προ εκπλήξεως.