Πλούτων και Περσεφόνη

        Η πασίγνωστη ιστορία του θεού του Κάτω Κόσμου που ερωτεύεται την νεαρή κόρη της θεάς Δήμητρας και την απαγάγει. Ο Άδης-Πλούτωνας ήταν αδελφός του Δία. Επειδή η Περσεφόνη ήταν κόρη και του Δία, ο Άδης πήρε την συγκατάθεση μόνο του πατέρα της για να την απαγάγει. Βρήκε λοιπόν την ευκαιρία όταν η νεαρή κοπέλα είχε πάει βόλτα με τις θεραπαινίδες της στη Νύσα ή κατα άλλες διηγήσεις στην Αίτνα.

        Ο Πλούτωνας είχε φυτέψει έναν υπέροχο νάρκισσο και όταν το κορίτσι είδε το λουλούδι και πήγε κοντά του η γή από κάτω άνοιξε και ο θεός Πλούτωνας πετάχτηκε πάνω σε άρμα αρπάζοντας την μικρή κοπέλα πριν εκείνη μπορέσει να φωνάξει για βοήθεια.

        Όταν η Δήμητρα έμαθε το περιστατικό άρχισε αλλόφρων να ψάχνει παντού την κόρη της. Η αναζήτηση διήρκησε εννέα ολόκληρες μέρες και η Δήμητρα θρηνούσε όλες αυτές τις μέρες τον χαμό της μοναχοκόρης της. Τότε μαθαίνει από την Εκάτη ότι ο Ήλιος είχε δεί τι απέγινε η κόρη της και απευθύνεται σε αυτόν. Όταν η θεά μαθαίνει που βρίσκεται η κόρη της οργισμένη την θέλει πίσω. Ο Δίας όμως δεν μπορούσε να την βοηθήσει γιατί στην ουσία ήταν συνένοχος σε αυτό. Η οργή της Δήμητρας ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισε να σταματήσει την ανθοφορία της γής και να οδηγήσει τους ανθρώπους σε λοιμό μέχρι να της επιστραφεί η κόρη της.

        Ο Δίας φοβούμενος την εξαφάνιση του ανθρώπινου γένους και νιώθωντας υπέυθυνος για αυτούς παρεμβαίνει και διατάζει τον Πλούτωνα να αφήσει την Περσεφόνη να ανέβει ξανά στον πάνω κόσμο. Εκείνος όμως ερωτευμένος όπως ήταν με την γυναίκα του δεν ήθελε να την χάσει και έτσι την πίθει να φάει έξι σπόρια δεσμεύοντάς την έτσι να ξαναγυρίσει πίσω. Η Δήμητρα δεν μπορούσε να την σώσει πλέον, όμως αποφασίστηκε ότι η Περσεφόνη θα έμενε για τον μισό χρόνο στον Κάτω Κόσμο (φθινόπωρο και χειμώνας) και τον μισό με την Μητερα της (άνοιξη και καλοκαίρι). Με αυτή την ιστορία εξηγούνταν οι εποχές του χρόνου στην αρχαιότητα.